Omweg

We hebben er vandaag 2 gemaakt. Even na de start zijn we verkeerdelijk rechtdoor gelopen in het bos en zo uitgekomen op het asfalt naar Mimizan. Dat was niet zo aangenaam.
Voor de 2e omweg hadden we bewust gekozen: je kon langs de schitterende prieuré waar een portaal is met muurschilderingen en polychrome beelden, beschermd door de Unesco en achteraf langs een meer, of je kon rechtdoor via het fiestpad. De extra 4 km van vandaag waren de moeite meer dan waard. Dit mag niemand overslaan! Het bezoek aan het portaal is wel erg beperkt en gereglementeerd, dus je moet het goed organiseren. Bovendien staat net buiten het gebouw een beeldje van een schelp waarop staat dat je 1000 km van Santiago bent. Mijn teller staat dus op 2000 km, lieve vrienden!
Bij het meer vonden we een ministrandje van een zakdoek groot waar we onze picnick konden opeten, languit liggend in het gras met zicht op het water en de bootjes. Wat wil een mens nog meer...
Al die dingen zijn erg leuk, maar daardoor werd het ook steeds warmer om het laatste stuk naar Sait-Paul en Borne te lopen. De burgemeester van het sorp is zelf een pelgrim geweest en heeft dus een bijzonder groot hart voor de Sint-Jacobsweg. Vroeger ontving hij de pelgrims bij hem thuis of bracht ze onder op zijn kosten in het hotel aan de overkant. Sinds 1 januari is er een echte 'albergue in Spaanse stijl' waar 2 mensen kunnen slapen. We hadden een huisje voor ons alleen dat de ploeg van het dorp al open had gemaakt. Iedereen was er even vriendelijk. We zijn achteraf ook naar het hotel gegaan waar de eigenares uit Nice en de eigenaar uit Parijs een heel persoonlijke stijl hanteerden én gratis internet aanboden. Ook het avondeten voor 12 € was buitengewoon verzorgd en lekker. Een stadsmentaliteit verraadt zich!