Verkiezingen

Ik ben België erg dankbaar voor de onverwachte verkiezingen. Zo kom je nog eens ergens! En na regen komt zonnenschijn. De dag deed zijn naam alle eer aan, hoewel het nog niet met een staalblauwe hemel en een schroeiende zon was; maar er viel geen druppel!
Voor het eerste stuk vanuit Laredo stond er in mijn gids een vreselijk lange omweg door het binnenland en omdat de lucht er toch niet vrolijk uitzag, wilde ik die niet doen. Bovendien vindt de Duitstalige gids die weg 'kwatch' en kan je inderdaad beter een stukje over de grote weg lopen, anders wordt de etappe nodeloos lang. De Duitsers lopen langs een idyllisch stukje kust naar beneden; ik had een kopie genomen van de beschrijving in Güemes, waardoor ik perfect wist waar ik naar het strand en de grote manège moest (de weg terug naar boven heb ik gemist) en wat verder zag ik wel 10 à 12 pelgrims in de andere richting net dezelfde route kiezen.
Vanuit Ontón was de camino een droom. Je loopt over een smal voetpad van asfalt of beton langs de heuvelrug met links onder de zee die tegen de rotsen beukt. Na vele km kom je aan een baai waar trappen tot aan het strand leiden en van daaruit vertrok een wandel- en fietspad voor 11 km richting Portugalete. Tientallen mensen maakten een zondagstrip over een boulevard waar makkelijk 3 auto's naast elkaar zouden kunnen rijden. Hier slingert zo'n laan door een dal en dan over de heuvelruggen alleen voor de zwakke weggebruikers. We zouden er nog iets van kunnen leren.
In Portugalete is er een herberg in een school voor volwassenen en dat zei me wel wat, maar hij gaat pas open op 1 juli. Ik zit nu in een hostal met zicht op de Ría de Bilbao. Bij het inchecken vroeg ik waar er een politiekantoor is, want ik moet vandaag dat papier laten invullen en afstempelen voor de verkiezingen. In een klein dorp onderweg zou dat wellicht moeilijker geweest zijn. Daarvoor moest ik de 'puente colgante' oversteken. Die hangende brug staat sinds 2006 op de lijst van werelderfgoed van de Unesco. Aan de overkant heb ik met een fiets (systeem van Parijs) even de poepchique kustlijn met imponerende villa's kunnen afrijden voor ik de administratie in orde bracht. Het is echt geen straf om hier te moeten stoppen.
Ik ben vandaag ook de grens tussen Cantabrië en Baskenland overgestoken. Het is de laatste regio in Spanje waar ik door zal lopen.
Tussen 7 en 9 's avonds was er op het pleintje voor mijn hostal een 'bal populaire'. In de kiosk stond een groepje muziek te spelen en zelfs toen het op het einde opnieuw begon te regenen, bleven de Basken vrolijk met de paraplu in de hand verder dansen. Heerlijk om naar te kijken.