Hooi

Het niezen was gisteren blijven duren. Ik had nog gehoopt dat het aan de kust wat beter zou gaan. De laatste dagen had ik onderweg vaak boeren gezien die op de weiden aan het woelen waren in het drogende gras en overal in de bermen lag het afgemaaide onkruid. Je kon ook de grote opgerolde balen hooi zien liggen, dus het kon niet anders of ik zou ervan afzien! Daarom heb ik meteen 2 pillen genomen bij aankomst in de albergue en dat laat zich vandaag voelen: ik moet niet meer niezen, maar mijn lichaam betaalt daar wel een prijs voor. Ik word er loom van en kom moeilijker vooruit.
Gelukkig was de tocht voor vandaag veel korter en sinds lang was er een groot stuk langs aardewegen. De kustlijn is adembenemend mooi. De golven rollen aan op verborgen stranden tussen uitstekende rotsen in zee.
Voor ik het wist was ik al in Ribadasella en dit geloven jullie niet! Het is als een Knokke, of Honfleur: een badstadje voor rijken en ik zit in de albergue die ondergebracht is in een oud 'kasteeltje' aan het strand. Het werd gebouwd door een Spanjaard die met de handel in levensmiddelen en tabak fortuin had gemaakt in Cuba (zoals vele anderen die hier een optrekje lieten bouwen). De 'paseo marítimo' is een aaneenschakeling van zo'n zomerverblijven. Alleen het weeer wil niet echt mee.
Deze middag ben ik een Asturische kaasschotel gaan eten met een glaasje wijn erbij. Wie heeft er ooit beweerd dat God in Frankrijk woont?