Landes 2

De monotonie van de titels is een reflectie van het landschap. De hospita had ons aangeraden om een andere weg uit de stad te nemen en langs het meer te gaan ipv langs de duinen, die te hoog waren om er de zee te kunnen zien. Hossegor is het rijkere broertje van Capbreton, met 2 grote golfterreinen tussen de bomen en verfijnde winkeltjes.
Zodra we het meer voorbij waren ging het weer via het fietspad en daar zijn we de eerste pelgrims in de andere richting tegen gekomen. Ze kwamen uit de Charentes. Dat er alleen bomen zijn in de Landes is niet waar, want het pad liep ook langs 2 meertjes, verscholen tussen de bomen en aan het eeste hebben we in het groen gepicnickt. Aan het 2 e meer liep het op het einde even mis en zijn we op de grote weg terecht gekomen waar ook het hotelletje van Molliets et Maâ bleek te liggen waar we gingen overnachten.
Heel bijzonder vind ik hier dat dorpen nooit boven de bomen uitkomen. De natuur is hier de maat voor alles. Dorpen zijn ook niet een kluwen van straten met aaneengesloten huizen, maar huizen die in tuinen staan, met veel ruimte ertussen. Het doet wat vreemd aan, want je krijgt niet het gevoel in een dorp te zijn. En de stilte die je vaak overdag ervaart, ver weg van wegen, autos en drukke steden, beleef je ook 's nachts.