De stad ontwaakte op een zaterdagmorgen duidelijk later dan ik zelf en het bulkt er ook niet van de cafeetjes om een ontbijt te vinden met een sterke koffie. Dat was dus een misrekening, want ik had bijna alle kerken, kloosters, straatjes en pleintjes al afgelopen en bezocht, toen ik eindelijk - na nog een kort bezoek aan de markt voor wat inkopen van fruit, brood en kaas - naast de Notre-Dame-la-Grande neerplofte in een stoel en mijn eerste koffie bestelde (het was toen 12 u!).
Een biepje op mijn gsm liet weten dat er een berichtje was: "Waar lunch jij?". Walter stond bijna in het station van Poittiers! Hij had zich al een beetje verraden aan de telefoon enkele dagen voordien, maar ik had verwacht dat hij pas zondagavond aan zou komen met de meisjes. Toch bleef het een ongelooflijke verrassing en een heel blij weerzien.
Hij had een hotelletje net naast het stadhuis gereserveerd. We hebben lang zitten bijpraten voor we alle inkopen zijn gaan opeten bij mij in de tuin. Het baptisterium was 's morgens niet zo vroeg open, dus dat konden we samen nog bezoeken en daarna ben ik ingetrokken bij Walter zijn logement.
De dag werd vroeg afgesloten met een romantisch etentje. Ik keek (nu al iets minder) vreselijk op tegen de volgende etappe van 35 km.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten