Vanuit Poittiers ging het, nadat we uit de stad waren, recht naar boven via de oude Romeinse weg. Die liep vaak over zandwegen tussen uitgestrekte velden, waar de boeren druk bezig waren met oogsten, en werd afgewisseld met stukken door een bos of langs een golfterrein. Hier kon je zeker niet verkeerd lopen, want het was zoals in de Landes: 'continuez tout droit'!
De zon was weeral van 's morgens van de partij, dus de temperatuur liep aardig op, en dat merkten we steeds meer. De laatste 5 km was doorbijten. Walter had bovendien voor een tweede verrassing gezorgd: ik had een triple besteld voor de meisjes en mezelf in een goedkoop hotel, maar op de drempel van zijn verjaardag en met 4 ipv 3 wilde Walter wel iets anders...
Het wandelen langs de rivier bij het binnenkomen van Châtellerault kon zijn poëtische snaar amper raken. Nog net voor het oversteken via de oude brug van Henri IV vonden we nog een bar om eerst een frisse pint te drinken voor we de laatste km aflegden naar een prachtige gîte mét zwembad. Het was een erg smaakvol gerestaureerd achterhuis waar we met 4 een kamer konden delen op de zolder. Brigitte en Bea, 2 samoerai van de Japanreis, waren met de auto gekomen en hadden een flesje bubbels al koud gezet in de frigo. Een frisse duik in het koele water deed de (over)vermoeidhied meteen vergeten. Het weerzien daarentegen, was warm als het weer!
Een restaurant vinden op zondagavond is nooit gemakkelijk. Er bleek uiteindelijk niks anders open dan het hotel waar ik een triple-kamer had gereserveerd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten