's Nachts is het dan eindelijk goed beginnen onweren en gieten zodat de lucht en het land wat konden afkoelen. Voor mij was dat minder leuk, want om 8 u 's morgens waren de gitzwarte wolken nog niet leeg en het eerste uur heb ik door plenzende regen gelopen dat ik er bijna mijn paraplu niet van kon vasthouden. Mijn schoenen dreven van het water en bleken ook niet helemaal waterdicht... Bij zo'n weer liep ik over de grote weg, zeker hier waar ik wist dat er geen aanduidingen stonden. Toen ik zag dat het weer stabiliseerde, ben ik onmiddellijk terug naar de route gegaan. Af en toe viel er nog wel een druppel.
Om de etappes wat beter te verdelen, had ik andere stopplaatsen uitgekozen dan degene die aangegeven worden in de gids. In Chenay was het tijd om even te pauzeren in de bushalte (steeds een bankje om op te gaan zitten en een dak boven je hoofd zodat je banaan of appel niet nat kan worden). Daar kwam ik een echtpaar tegen dat vertelde dat het stuk tussen Tours en Poittiers hen zo veel verkeerd had doen lopen dat ze nu al 3 dagen voor de saaie en gevaarlijke grote weg hadden gekozen. Ook zij konden niet binnen in de gîte van Melle!
Ik bleef toch moedig via de echte route tot in Saint-Sauvant gaan en dat was niet zo'n probleem. In de streek hebben de 100-jarige oorlog en de godsdienstoorlogen lelijk huisgehouden. In veel dorpen zijn er nog protestanten en je ziet onderweg hoekjes van een veld waar een kerkhofje is. Ze mochten namelijk niet begraven worden op de katholieke kerkhoven en daarom stonden partuculiere protestanten een stukje van hun grond af als begraafplaats. In Saint-Sauvant is er nog een protestantse tempel, die lijkt op een grote rechthoekige schuur met grote, hoge ramen, verder zonder enige versiering.
Daar had ik het adres van Jean-Jacques van iemand gekregen. Hij is een wat uitgebluste leerkracht aan een hogeschool in Poittiers die aftelt naar zijn pensioen. Sinds 2003 heeft hij de gîte opgestart en dat staat nog steeds niet in de gids! Toen ik bijna opgedroogd aankwam, stond een koppel met 2 jonge kinderen op punt om te vertrekken. Vader was de bezemwagen voor de 3 fietsers. Ik vond het erg moedig van de mamma. Ik ben alleen gebleven in een dorp waar op 14 juli alles dicht is, en de gastheer niet kon koken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten