Eilandverblijf

Ook de weg uit Tours liep langs het water, nu aan de oevers van de Loire. Kilometers lang liep het zandpad door het groen onder de bomen met heel wat joggers en fietsers. Toen de weg tot tegen het water kwam, moesten we de 'national' oversteken en achterdoor langs wijnvelden tot in Vouvray, het centrum van één van de bekendste en lekkerste Loirewijnen.
Al bij het binnenkomen vonden we een winkel voor wat kaas en fruit en verder in de straat lag nog een bakker. Je merkt hier meteen dat je in een erg toeristische streek bent, waar de lekkerste dingen te koop zijn en het leven heel wat mondainer is dan in 'La France Profonde' dat we voor Tours beleefd hadden. Er was ook een marktje (te laat gezien) waar we hebben moeten weerstaan aan de kersen, perziken, plaatselijke geitenkazen, enz.
Om de rivier terug over te steken, liep er een pad op de spoorwegbrug net naast de rails. Aan de overkant ging het weer naar boven om verder te lopen op het plateau, want de Loire zelf ligt uitgesneden in een dal. De hemel was donker en dreigend geworden; de eerste bliksemschichten en donderslagen werden al vlug gevolgd door regendruppels, maar een echt onweer is het niet geworden. We hebben zelfs in het veld kunnen picnicken.
In Amboise daalde het pad weer af naar de rivier en ons verblijf - een Centre Ethic - lag op het 'île d'or' in het midden van de rivier met zicht op het kasteel. Vanuit onze kamer konden we het niet zien liggen vanuit ons bed, wel van aan het raam en dat volstond voor ons ruimschoots. Een bezoek aan de stad is beperkt gebleven tot het oude gotische kerkje en een pint op een terrasje vlakbij het Centre, waar we ook zicht hadden op het slot in de hoogte. Voor het eten vonden we een restaurant dat in Bea's geheugen gegrift staat als het beste tot nu toe op haar tocht: 'le Lion d'or' aan de kade waar een menu voor 19 € een culinair festijn was.