Schaduw

De Bretoense boer die samen met mij in de albergue van Saintes had overnacht, had me verteld dat de route naar Saint-Jean-d'Angély veel onder lommerrijk lover liep. Toch wilde ik niet later dan 7 u vertrekken om de 35 km lange tocht nog tegen 4 u te kunnen afronden. De hemel heeft langzaam ook een grijs scherm boven me dichtgetrokken, zodat het uiteindelijk nogal meeviel. Zo'n tochten beginnen wel steeds meer te wegen en het laatste stuk was zwaar. Toch ook nu weer prachtige bospaden, weidse velden en bijna geen asfalt. Omdat het zondag was, waren er veel mountainbikers en squads op uitstap, die het wandelen niet altijd even aangenaam maakten. Onderweg was er nergens een cafeetje of een winkel en ik had ook niet veel eten gekocht met dit warme weer, buiten wat fruit. In de albergue had ik 2 flessen water in de ijskast gekoeld, die ik bijna volledig uitgedronken heb. Daarom had ik honger als een leeuw toen ik aankwam. Ik ben eerst op een terras een sandwich gaan eten met 2 grote pinten bier en ben dan pas naar de pelgrimsopvang in de abdij gegaan. Daar had ik telefonisch een code voor gekregen, alsook kamer nr 8, die ik deelde met een andere Bretoen. Echte bedden met lakens in een oud historisch pand (beschermd door de UNESCO) voor 12 €. Ik was te moe om veel te doen en had dringend rust nodig. Op een korte wandeling heb ik de 'Tour de l'horloge' nog gezien en een typisch, wat pronkerig Frans plein met aan alle kanten belangrijke gebouwen (gerechtsgebouw, stadhuis en markthallen) en in het midden een standbeeld op een grote parking. In de abdij was een stage aan de gang van Baskische gezangen. De kwaliteit van de stemmen was pover...