Zwijnen

Het was weer een lange dag na Santa Croya. Iedereen stond vroeg op en dan is het nog koud buiten, maar het weer blijft mooi. De wolken komen wel binnengedreven na een tijdje wandelen, maar het heeft nog steeds niet geregend! Ik kan bijna niet beschrijven hoe mooi het hier is. Er staan veel populieren (aangplant, in slagorde en dat zou zijn omdat die veel water opslorpen) en de vogels kwinkeleren er weer vrolijk op los. Je wandelt langs riviertjes, over veldwegen met bloemen en veel jong groen. De dorpen hebben bijna allemaal een kerk waar een buitentrapje naar de klokkenmuur leidt. Het is geen toren met 4 muren maar 1 zijkant van de kerk die wat hoger is en eindigt in 2 klokkengaten. Je staat daarboven dus vlak naast de klokken en je hebt er een prachtig uitzicht over de daken heen van het dorp. Het landschap is er een plaatje.
Men beweerde dat het laatste stuk naar Mombuey over de asfaltweg was, maar dat klopte niet. We zijn geen 50 m over de weg moeten gaan tot aan onze eindbestemming. Daar was het een beetje bang afwachten want volgens de gidsen was er maar weinig plaats in de albergue (5 of 6 bedden). Er was nog een hostal tegenover, waarvan Domingo (man van Anita) in Santa Croya al verteld had dat het gesloten was, en er was nog een hotel La Ruta dat in de week bijna altijd vol zit. Dat is allemaal waar gebleken, behalve het aantal bedden in de albergue: het waren er 11, en dat was ons geluk. Ik heb die dag veel met María gewandeld, een Italiaanse, en er was nog plaats voor ons. Het lag erg leuk, vlak bij de kerk in een oud gebouwtje. Daar hield alles op, want binnen was er 1 douche zonder gordijn, 1 toilet zonder wc papier, amper 5 dekens en een bedompt sfeertje. In het gastenboek hadden Spanjaarden (!) geschreven: pelgrims zijn geen varkens!!!! Ook het eten in het restaurant van het gesloten hostal was belabberd... Jammer na zo'n mooie dag.