In Castilla y León stonden overal langs de weg stenen platen met een tekst in gebeiteld. Die gaf de pelgrim goede raad. Het enige wat ik onthouden heb, is wat in de titel staat: werk, solidariteit en transcendentie.
De volgende dag kon je langs een cisterciënzerklooster gaan wat een omweg betekende die de meesten niet wilden maken omdat de volgende albergue kleiner was dan die van Cea en er dus zeker niet genoeg plaats zou zijn voor iedereen: in Cea waren we met bijna 40 en in Catro-Dozón waren maar 28 bedden. Het werd dus een wedren voor een slaapplaats, waar ik niet aan wilde meedoen en 2 Duitsers (Karsten en Miranda) ook niet. TRABAJO
De eerste tour was om 10.00 u en dat haalden we net. Het klooster staat in de Michelin beschreven als het 'Escorial van Gallicië' en zo ziet het er ook uit. Binnen is het meeste leeggeroofd na de verbeurdverklaring van de kerkelijke goederen in Spanje onder Mendizábal (1835). Wat overblijft is een grauw, deprimerend en tegelijkertijd pronkerig gebouw dat ijskoud is. De kerk was het oudste gedeelte van het klooster en nog in goede staat. Jammer dat ze de latere toevoegingen van schreeuwlelijke barokke, veelkleurige altaars niet weggehaald hadden. Die zijn niet in de geest van de cisterciënzers. Andere pelgrims hebben we er niet gezien. TRANSCENDENCIA
We wilden daarna doorlopen tot in Lallín. De stad zelf ligt op 4 km van de camino en toen we aan het asfalt kwamen, kon Miranda niet meer verder. Heel uitzonderlijk hebben we toen een taxi tot in de stad aan het hostal genomen. SOLIDARIDAD
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten