Aankomst, geen finish AANGEPAST

Na de mooiste dag gisteren, was het vandaag de slechtste dag! Ik ben nog nooit zo nat geworden als op deze laatste etappe naar Santiago. Van de 20 km heb ik meer dan de helft in de regen gelopen. Op het einde kom je op de Romeinse heirbaan en zie je de kathedraal liggen. Ik had alles voorzien om daar op een bankje brood met kaas en ham te eten. Het zicht was echter troosteloos en grijs. Ik ben noodgedwongen doorgelopen in de regen tot in de stad en heb na de nodige administratie op de binnenkoer van de universiteit op een bankje gegeten.
Het ergste was de registratie voor de 'Compostelana'. Een onvriendelijke man achter de toog blafte me af en wilde bijna een publieke biecht van mijn intenties. Daarna moest ik een papier invullen met mijn gegevens van naam, voornaam, leeftijd, land van herkomst, enz. terwijl hij mijn boekje afstempelde (op een verkeerde plaats voor mij, omdat ik nog verder ga!) en het document in orde bracht. Ik heet vanaf nu Albertum De Heer!!!! De man heeft nog niet eens mijn naam correct kunnen invullen. Dit wordt ingekaderd als teken van aanfluiting. Toen ik begon in Sevilla wilde de pastoor mij geen stempel geven omdat hij op een Paasdag andere dingen te doen had. Veruiterlijking was belangrijker dan verinnerlijking. En bij aankomst moet ik deze groteske poppenkast meemaken.
Voor iedereen die nog volgt, wil ik dit meegeven: transcendentie heeft met het 'Umgreifende' te maken, alles wat ongrijpbaar is, en dat vind je echt niet in al deze grijpbare larie in Santiago.

Het einde van de Via de la Plata is voor mij ook weer een nieuw begin. Vanaf nu kom ik naar huis. Daar wacht mij de 'trabajo' (ik heb gisteren via mail mijn nieuwe uurrooster al gekregen, en hierbij wens ik mijn studenten ook veel succes met de examens die vanaf maandag beginnen) en de 'solidaridad' van jullie allemaal. In de Sint-Jacobskerk in Antwerpen zit niemand te wachten om me valse zever te verkopen.