Puebla de Sanabria

Vandaag zitten we in de bergen. Het was vanmorgen ijzig koud. Ik heb in de albergue in mijn thermisch ondergoed moeten slapen en het hemdje heb ik nog een halve dag aangehouden. Mijn handen zagen blauw van de kou in de voormiddag. De rijm lag dik op de velden en veel bomen knijpen de knoppen van de blaren nog krampachtig dicht. Het is hier geen mediterraan klimaat meer, maar een Atlantisch. De bergflanken staan vol met gele en witte brem en een soort heide. Voor de rest veel steeneiken en bossen, met af en toe al wat naaldbomen. We lopen vlak bij besneeuwde bergtoppen dus de panorama's zijn majestueus. Ook vandaag was het een uniek stuk natuur en nooit over de weg. Af en toe loopt het water wel over de veldwegen en moet je wat kunst- en vliegwerk uithalen om erdoor te komen. Meestal lukt dat met een klein paadje ernaast ofwel moet je over de muurtjes klimmen. Dit is echt trekken!
Toen ik Puebla in de verte zag liggen begon mijn hart al sneller te slaan. Je kon meteen zien dat het een oud stadje was met veel charme. Ik heb dan ook bewust niet gekozen om in de albergue te slapen die te ver uit het centrum ligt. Ik heb voor net iets meer gekozen en zit in een prachtig oud huis met vergezicht op de omgeving, het ontbijt wordt in mijn kamer gezet omdat pelgrims voor de normale uren willen vertrekken en ik heb net uitgebreid in de jacuzzi gelegen. Ik voel me als herboren en klaar voor nog een camino! In de stad kan ik niet veel bezoeken want de kerkjes gaan alleen in het weekend open en in de zomerperiode alle dagen. Die zomer begint pas op 15 juli en eindigt op 8 september. Ik moet hier zeker nog eens terug komen om te wandelen tot hoog in de bergen en te proeven van de culinaire lekkernijen: er zijn hier veel wilde champignons, kastanjes, cecina, grote witte bonen en honig. Voor mij mogen ze dat allemaal op tafel zetten! Ik ga een restaurant zoeken...