Verwennerij

Het hostal in Palo stond in de gids beschreven als één van de beste restaurants van de streek. Speciaal voor de pelgrims laten ze een hele reeks streekgerechten aanrukken, die in een ijltempo op mijn bord verschenen: eerst een dikke soep met berzo, chorizo, spek en beuling, dan een 'repollo de verduras' (een soort soufflé op basis van ei met erwtjes en wortelen in en daar een tomatensaus bij) en dan gevulde koolblaren met kalfsvlees in. Als dessert kwamen er een stukje kaas- en chocoladetaart. Overheerlijk, maar wat te veel en te snel.
Vanmorgen was het uitgebreide ontbijt inbegrepen in de prijs en dat heb ik wat later genomen dan gewoonlijk. Iets voor negen begon ik aan de 27 km voor vandaag. Het had gisteren al geregend, net na mijn aankomst in het hostal en vandaag zag de lucht er overwegend donkergrijs uit, maar er zat ook nog blauw in de hemel! De hele camino heb ik zo goed als feilloos kunnen vinden en de regen is uitgebleven. Af en toe dwarrelde er wat water naar beneden, dat amper regen kan genoemd worden. Onderweg heb ik een stukje over de weg gelopen ipv over de camino: ik stond aan een kerkje wat te puzzelen wat ze nu bedoelden in de gids, toen plots een vrouwtje uit het huis ernaast aan het poortje verscheen en een babbeltje met me sloeg. Ik kon even goed over de weg naar het volgende dorp lopen, vond ze! Het had geen enkele meerwaarde over het korte pad te gaan dat toch iets verder op de weg uitkwam. Even later hielp een boer me de juiste weg in te slaan en voor ik het wist kreeg ik van hem verse melk aangeboden. Hij had 60 koeien en uit de koelmachine, die op 2,5º stond, tapte hij de lekkerste melk in jaren. Hij deed ook zijn verhaal over een alternatieve weg die ik gisteren had kunnen nemen én over het bezoek van een Belg uit Mechelen die hij 10 jaar geleden geholpen had op zijn camino. Hij haalde er zelfs de brief en de foto van de pelgrim bij.
Ik geniet met volle teugen van het ongelooflijk mooie landschap hier. Ook vandaag waren de zichten prachtig en reikten ze tot aan besneeuwde bergtoppen in de verte. Dat is 'geluk hebben' want in een albergue op het begin van de Primitivo, vertelde een Duitse vrouw (onderweg met haar dochter) dat ze bijna nooit iets hebben kunnen zien van het landschap omdat de mist zo laag hing of omdat de regen met bakken uit de hemel viel...