Ourense (of Onsen?)

Bij het vertrek in de albergue maakte iedereen zich klaar voor een hele dag in de regen. Er was ook een groep Spaanse weekendwandelaars blijven overnachten en de dames vonden het toch nodig om zich uitgebreid op te maken voor het vertrek. De andere pelgrims hebben wat op elkaar gewacht om samen te lopen omdat niemand zin had in modderige caminopaden en liever over de weg naar Ourense wilde gaan. Toevallig was het grootste deel van de dag over secundaire wegen waar niet veel verkeer is en bovendien was het zondag. Al van bij het begin was het minder hard aan het regenen en dan gebeurde het ongelooflijke: het dikke wolkendek trok traag open en de zon liet zich zien. Het is uiteindelijk de mooiste dag geworden tot nu toe in Gallicië!
De afstand was kort en dus arriveerden we tegen 1 u al in Ourense, nog net op tijd om het toerismebureau binnen te springen. Ik blijf hier 2 nachten, dus ik zit in het goedkoopste hostalletje van de oude stad, vlakbij de kathedraal met het mooiste gepolychromeerde westportaal dat ik ooit gezien heb. Het is een heerlijke stad waar een ongelooflijke 'cafécultuur' leeft en het lekkerste eten te vinden is, zoals een bordje cecina of zamburiñas (een kleinere variant van de St-Jacobsschelp) met een lekker glas albariño (witte wijn van de streek).
En beste samoerai-broeders van de Japanreis: ik heb hier gisteren in een 'onsen' gezeten! Hebben jullie al gezien dat de letters van 'onsen' ook in de naam van de stad zitten? Aan de rivier Muiño, die door de stad loopt, liggen thermen waar het water een natuurlijke 65 º heeft. Men heeft er - volledig in Japanse stijl - buiten 4 verschillende baden aangelegd mét een sudarium, een trepidarium en een koudwaterbadje. Tussen 6 en 7 lag ik met zicht op de stad te genieten van dat warme water voor amper 5 €.