Mensen hadden me al gevraagd hoe ik wist waar ik moest lopen. Ik moet toegeven dat ik geen wegenkaarten bij heb, geen stafkaarten, geen gps.
Alles is superduidelijk aangegeven. Van bij het begin stonden in de muur van de huizen al mooie tegels met het teken van Santiago (de tweede hebben we gemist omdat we zó aan het zwaaien waren naar Rein en Stijntje...). Daarna veranderde dat in een gele pijl.
Ondertussen zijn er nog 3 andere wegmarkeringen bij gekomen: een granieten stele met 'Camino de Santiago' in gebeiteld, kleine granieten pyramides met de schelp op en vanaf vandaag zagen we ook de rood-witte streep van de Franse GR (Grande Randonnée). Toch zijn we soms zo verzonken in gedachten of aan het wegdromen dat we nog verkeerd lopen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten