medepelgrims

Gisteren heb ik niemand meer terug gezien van de eerste 10 dagen. Vandaag stond de Spaanse echtgenoot - die zijn vrouw met bezemwagen volgt - aan de oude brug in Casas De San Antonio.
Dat komt omdat de meeste pelgrims die we onderweg ontmoet hebben niet de hele tocht maken. Vaak gaat het om tijdsgebrek: ze wandelen 3 weken en dan kan er bv geen rustdag af in Mérida, of nemen ze de bus tussen Mérida en Cáceres om dan daar nog een paar dagen verder te stappen of ze veranderen de stopplaats van de etappe.
Er waren echt hele leuke mensen bij: Drew was Amerikaan uit Californië en architect; hij had een schetsboekje bij en en tekende naast de tekst die hij schreef vaak een oude kerk uit een dorpje. Hans was een gepensioneerde arts en Duitser; die wil - als het kan - wel tot het einde gaan, maar de benen begonnen al pijn te doen. Twee Australische dames, Ann en Careith, zijn voor 10 weken in Europa en doen een stuk van de Camino om dan via Parijs door te vliegen naar een of ander 'Stanneke'; ze waren in het actieve leven muziekleraressen geweest. Fons en Jef waren Nederlanders en moeten volgende week opnieuw aan het werk, Jef als communicatieverantwoordelijke (politicoloog) en Fons in zijn viszaak bij Eindhoven. Uwe, Duitser, moet binnenkort ook weer beginnen werken.
En dus was het gisteren eenzaam onderweg.