7 april

Gisteren was een lange etappe van 30 km. De eerste 16 km moesten we over de weg lopen. Dat is niet echt aangenaam stappen, maar gelukkig was het landschap erg mooi. In Amerika zou dat een 'scenic road' zijn. We vermoeden dat we niet door de velden mochten lopen omdat er veel private domeinen waren van grootgrondbezitters.
Vanaf het Parque Natural was het puur genieten. We liepen door de Dehesa (een streek zoals bij ons de Kempen of de Ardennen), waar ik de 'pata negra' varkens hoopte te zien. Het bleef bij overgetelijke vergezichten in een weldoende rust na de voorbij rijdende auto's op de weg. Alleen de steile helling in de voorlaatste km deed geen deugd. Het uitzicht boven naar de 2 kanten maakte echter alles goed.
In Almadén de la Plata hebben we afscheid genomen van Brigitte. Na het inchecken in het Casa de Concha - een eenvoudig pension dat toch wat meer luxe biedt dan de albergue - hadden we afgesproken aan de kerk en daar stonden Rein en Stijntje ons al op te wachten. Nog de laatste biertjes, manzanillas en tapas samen en dan bleven we met 2 over.
Vandaag was een korte dag van amper 16 km. We hebben de rijweg haast niet gezien. Achter de hoek van het pension begon de zandweg die langs de Plaza de Toros liep en dan door het domein van een finca. We zijn door oneindig veel poortjes gegaan en nu zagen we de varkentjes wel grazen tussen de steeneiken. Ze zijn veel slanker dan onze vetgemeste varkens.
Ik zit nu aan tafel bij Mevr. Molina. Na een 'klapke' met deze ontzettend lieve dame, kan ik voor een paar euro aan de laptop van haar vriendin werken (haar eigen pc, die naast me staat, is stuk). Onze gastvrouw stelde ook voor de was te doen. Ik zit midden tussen de familiefoto's: de kinderen toen ze klein waren, wat later wanneer de dochter verkozen werd tot miss van het dorp en de trouwfoto's. Allemaal heel persoonlijk.
Jaren geleden heb ik het zuiden van Spanje bezocht en ben toen speciaal naar een 'pueblo blanco' gereden. Hier zijn alle dorpen wit én pittoresk!