19 april

Cáceres is een boeiende stad. Om 11 u was er een rondleiding in het Spaans door de oude stad die ik voor geen geld wilde missen. De weg die ik loop is een van de oudste verbindingswegen van Spanje van zuid naar noord. Hij werd aangelegd door de Romeinen - daar blijven hier en daar nog mijlpalen van over - werd dan gebruikt door de arabieren die het schiereiland zo goed als volledig veroverd hebben en werd nadien voor de 'Reconquista' gebruikt door de christenen. Jammer dat in haar verhaal en tour de andere religies niet veel aan bod kwamen. Toen we op een plein stonden waar het 'casa árabe' vlakbij ligt, wees ze wel naar de Jezuietenkerk, het museum waar een tijdelijke tentoonstelling van Rembrandt was, en het museum van de Semana Santa in Cáceres, maar niet naar dat arabische verleden. De Joodse wijk werd al helemaal overgeslagen. Die heb ik op mezelf ontdekt.
Het Engelse koppel, Martin en Caroline, hadden voorgesteld om samen te lunchen in een restaurant dat hen aangeraden was. Toen we bij ' el Atrio' aankwamen bleek het een 'château et relais' etablissement te zijn, waar de obers witte handschoenen droegen en de prijzen navenant waren. We kozen voor een andere plek, typisch Spaans, met veel families en een moderne toets, waar we de beste kaas ter wereld hebben gegeten: Torta del Casar werd in 2009 verkozen tot de nr 1!
Tegen de avond kwam dan eindelijk het goede nieuws dat Walter thuis was geraakt na een ware Odyssé door Spanje en Frankrijk op minstens 5 treinen.
Vanmorgen zat de hemel helemaal dicht, maar ik heb geen druppel regen gehad op de 34 km lange tocht van vandaag. Het eerste stuk liep weer langs de asfaltweg (daartoe lijken we wel gedoemd als we in of uit een grote stad willen geraken), maar dan was het heerlijk stappen over aardewegen. Vooral het tweede stuk van Casar de Cáseres tot aan het stuwmeer (embalse) was door ongerepte natuur in een absolute stilte. Hier voel ik Amerika weer erg dichtbij: dat wijdse landschap en het ruwe, ietwat woeste.
De laatste kilometers waren weer over de weg om de twee rivieren over te steken (o.a. de Taag) en nu zit ik in de albergue met allemaal nieuwe gezichten om me heen. Ik ga eens even kennis maken.