De nagelnieuwe albergue van de embalse is helemaal mijn ding: veel beton en wit gekalkte muren, rechte lijnen, grote panoramische raampartijen met een ingenieus systeem van zonnewering en gratis internet. Dat was de laatste keer dat ik mijn blog heb kunnen aanvullen. Volgens Walter is het de grootste embalse van Europa en daar kun je in alle rust van genieten van op het zonovergoten terras.
Het pelgrimsgezelschap bestond toen grotendeels uit vrouwen: 2 Oostenrijkse dames, een Nederlandse vrouw, een Deense en 2 Franse Bordelaises die vergezeld waren van een vertegenwoordiger van de Franse tak van het Santiagogenootschap. De gemiddelde leeftijd lag boven mijn 50 lentes. Op mijn kamer kreeg ik later nog een Spaanse wielerpelgrim bij die de leeftijdsgrens wat naar beneden haalde.
De tocht naar Grimaldo was niet erg lang en dat maakte dat ik kort na de middag al aankwam als eerste. De albergue was nog niet open. Even later kwam een klein Spaans vrouwtje aanzetten die het hele zaakje runde. Ze was ontzettend vriendelijk, bereidde een sandwich met zelf gemaakte tortilla als lunch voor me, kookte voor iedereen het avondeten, en maakte de volgende ochtend buiten het ontbijt een bocadillo voor iedereen klaar zodat we onderweg iets te eten hadden.
Op de volgende tocht naar Carcaboso heb ik voor de eerste keer een heel uur regen gehad. Het eerste stuk was nog over zandpaden door ruige natuur, en aan Gallisteo moest je kiezen of je door het ommuurde dorp ging en dan zo over de asfalt verder of eraan voorbij liep en dan via een andere asfaltweg naar de eindbestemming liep. Ik koos voor het tweede en daar is het beginnen regenen. Het duurt hier echter nooit lang. Alles was al weer opgedroogd toen ik aankwam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten