slapen

Het past misschien niet bij een pelgrim, maar ik slaap niet vaak in een albergue.
Tot nu toe hebben we dat twee keer gedaan. Die waren telkens in een oud klooster ondergebracht, pas helemaal vernieuwd en straalden veel sfeer uit. Ik slaap er echter niet zo goed, en als je 5 maanden onderweg bent is dat toch wel belangrijk. In Zafra bv bleef de raam de hele nacht dicht - die lag ook aan de straatkant en er was vrij veel lawaai - zodat het er bloedheet werd. Ik kon geen oog meer dicht doen. Het was er doodsbenauwd. Het allerergste vind ik nog dat in die keukens overal de modernste koffiemachienes staan van Gaggia (peperduur: het Europese geld kon weer niet op) en dat die niet gebruikt worden. We kregen een tas vieze koffie die opgewarmd werd in een microgolfoventje... In Torremejía hebben we zelfs niet geweten dat de volledig vernieuwde albergue die dag openging. Hetzelfde koffieapparaat stond al klaar om nooit gebruikt te worden!
We sliepen meestal in eenvoudige hostals, en als afsluiter van de eerste 10 dagen meestappen had Walter 2 nachten in de parador van Mérida geboekt. Dat was heerlijk, ook omdat het weer niet goed was en je dan toch meer dan anders in het hotel rondhangt. Mérida heeft buiten de Romeinse opgravingen niet veel te bieden en die zijn allemaal in openlucht. De stad is zelfs lelijk. Ze mist elke charme, heeft geen oud historisch centrum met smalle straatjes en oude huizen. Een ontspannend bad, een paar uurtjes aan de pc om eindelijk te ontdekken hoe ik de foto's van mijn cameraatje moet halen en een heerlijke maaltijd met veel streekgerechten maakten het verblijf in het oude klooster onvergetelijk!
Ook vanavond slaap ik niet in de piepkleine albergue. Het Casa Rural 'Via de la Plata' heeft prachtige kamers en is erg betaalbaar. Bovendien heeft de eigenares en interview van me afgenomen om een artikel over mijn tocht te schrijven in het plaatselijke krantje. Verschijningsdatum: deze zomer! Ik hou jullie op de hoogte.