16 april

Gisteren begon ik de tocht met een krop in de keel na het afscheid van Walter. Het eerste stuk was over het asfalt tot aan een klein stuwmeer. Ik schoot zo goed op dat ik al voor de middag aan de stopplaats van de etappe was. Dat kwam ook omdat ik vroeger vertrokken was dan normaal zodat Walter op tijd aan het busstation was. Bij een broodje met ham op het terrasje van Aljucén besloot ik om verder te lopen tot in Alhuéscar. Ik was nog maar net het dorp uit of de hemel trok dicht en het begon te gieten. Voor het eerst mocht ik de elegante regenkleding bovenhalen en ik verzeker jullie dat je eronder zweet als een rund. Gelukkig duurde het niet te lang en heb ik de hele extra 20 km zo goed als droog kunnen lopen. Het was door een prachtig landschap in een natuurpark. Alleen een Duitser liep wat voor me. Net voor ik aankwam, begon het weer te stortregenen en was ik op 5 minuten doornat! Ik ben in een hostal gevlucht waar ik mijn kleren kon drogen tegen vandaag en ik de nodige rust heb gevonden na een lange tocht. Ik ben blij dat ik nu al de stap heb gezet om een etappe van 37 km te doen. Dat staat nu op mijn harde schijf en het lukt best (deels dankzij de oefentrip naar Nico in Olen).
Vandaag liep de Camino haast de hele tijd langs de N630 en de snelweg. Ik moest nergens over asfalt lopen en je ziet wel een paar oude Romeinse bruggen.