Vandaag was het de laatste etappe van de Via Touronensis, tot aan de Tour de Saint-Jacques in het hartje van Parijs. Iets na 7 u pikte ik de draad weer op, eerst nog door 'stedelijk weefsel' met bijhorende Boomsesteenwegtoestanden, maar dan liep de camino bijna 10 over de 'coulée verte' door de zuidelijke buitenwijken van Parijs. Daar mag elke grootstad eens naar komen kijken: een groen lint tussen de bomen voor voetgangers en fietsers, met zicht op parken en kastelen tot een paar km voor de Porte d'Orléans. Zelfs vlak voor de 'périphérique' was het aangenaam lopen door straten met grote immeubles en mooi aangelegde pleintjes.
Toen ik binnen de stadspoorten was, ging de camino via de rue Saint-Jacques, langs de Sorbonne, over de bruggen van de Seine met de Notre-Dame rechts van me tot aan de toren waar ik om 16.00 u arriveerde. Voor mezelf was het weer een sterk moment.
In augustus is Parijs een dode stad, want iedereen gaat dan met vakantie, zelfs de nonnen van de Sacré Coeur, die een refuge voor Santiago-pelgrims hebben. De jeugdherberg en het Centre Jean Monnet waren volzet, dus ik heb de noodlijn in Antwerpen (Walter) gevraagd om een goedkoop hotel te zoeken in de Franse hoofdstad. De metro bracht me tot het Hotel Richard, een plek die me deed terugdenken aan mijn eerste reizen: basic zonder sanitair in de kamer en geen lakens of handdoek, een trekkerssfeertje met jongeren die allemaal op hun pc aan het surfen waren in de gangen en op de trappen van het uigeleefde pand in het 11e arrondissement.
Mijn schooldirecteur, Nico, had me gezegd dat hij me zou komen halen in Parijs als ik eind augustus nog niet terug was. Dat hoeft dus niet....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Bert,
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik ondertussen al 2 weken in Barcelona, en doorje blog te lezen ben ik hier meer op details beginnen letten. Zo zag ik hier in een delicatessenwinkel die bewuste kaas waarop de gouden medaille pronkte als bewijs dat hij de beste ter wereld is (naam ontsnapt me even). Ik denk dat ik ook even ga fijnproeven...
Zo, je bent bijna terug in Belgie. Alvast proficiat met je prestatie. Weinigen zullen het je nadoen!
Christel
Dag Bert,
BeantwoordenVerwijderenwe zijn terug op post om je te volgen,mijne was is aan't draaien en nu ga ik er even bij zitten om je verhaal dat we 3 weken gemist hebben te lezen.Ik weet niet of het voor jou ook zo vlug gaat ,maar van hieruit lijkt het allemaal zo vlug te gaan.Nog even en je bent er!!
groetjes Ann
Ik blijf geboeid volgen, ook al heb ik het drie weken moeten missen. We waren een weekje in Castilla y León, en dan twee weken Cantabria. Een stukje van de camino terug gezien, nu als toerist, dus helemaal anders. Toch doet het je wat, de kleine dorpjes, de weg, de vele pelgrims op weg in de grote hitte.
BeantwoordenVerwijderenJa, nog even, als ik aan het lezen ben, zou het mogen blijven duren ...
Groetjes
Ingrid
hallo Bert,
BeantwoordenVerwijderenIk ben geen schrijver, eerder een doener, Het geen je hier aan neerzetten bent is een bezondere prestatie.Ik hoop dat je tegen 1 november je boek klaar hebt om op de boekenbeurs te staan.Het zal een echte bestseller worden.Misschien ééntje zonder foto's, maar dat neem ik je niet kwalijk.Zoals steeds wegen de laatste loodjes het zwaarst.Ik wens je alleen maar het allerbeste toe.
beste Bert,
wij blijven duimen.
Ivo en Hilde
Hoi Bert,
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk toch "Paris en août", dat vond ik vroeger altijd wel zo, Parijs met minder Parisiens/Parisiennes! Wij gingen in juli met vakantie om die rust in augustus mee te maken en overal snel en vooral zonder files te kunnen komen etc.
Hoe voelt 't nu het eindpunt in zicht is, opgelucht of wegen de laatste loodjes het zwaarst? Heb ik 't goed begrepen van Zitt dat Walter na je toekomt om samen met jou de grote intocht te beleven? Dat zal een feest worden, wens je sterkte en succes voor de laatste étappe. Het was me een genoegen om jouw sprankelende verhalen te lezen en op die manier een beetje mee te reizen. We gaan elkaar vast nog eens ontmoeten, lieve groeten Stijntje