Paarden

Petra en Anne-Marie hebben me 's morgens voor het vertrek een deugddoende massage gegeven van de kuiten. Die blijven pijn doen, net zoals de zolen van mijn voeten. Ik voelde me meteen veel beter en fitter.
Recht tegenover het hotelletje liep het pad de volgende dag verder door de bossen rond Chantilly. Dat is vooral bekend van zijn stoeterij. We kruisten de paarden met hun ruiters op de brede, speciaal aangelegde banen in het bos, waar we net voordien een hertje zagen staan langs de kant van weg. Aan de meertjes, verscholen tussen de bomen, konden we verschillende vogels 'spotten'.
De tocht voor hen eindigde in Senlis, dus net voor we er aankwamen, hebben we nog een stop gemaakt langs een renbaan voor een knabbel. In het stadje hebben we samen de kathedraal bezocht, gepicnickt op een bank er vlak naast, en een laatste koffie gedronken. Voor het eerst was het afscheid midden in een etappe, want ik moest nog 5 km verder. Ik had weer erg genoten van het 'samen onderweg zijn'!
Slaapplaats vinden in Frankrijk blijft een probleem. In een gehucht van 100 inwoners was er een B§B, ver van winkels, restaurants of bars. Het lag paradijselijk en het huis was mooi, de kamer gerieflijk. In de OT van Senlis had ik me geïnformeerd over Balagny sur Aunette en dus wist ik dat ik inkopen moest doen voor verder te trekken. Het werd een avondeten van brood met kaas en kraantjeswater aan de tafel in de kamer, terwijl het buiten aan het onweren was.