Warmste kloosterontvangst

Bij het ontbijt kregen we bio-brood, kaas uit de natuurwinkel, een krieleitje en voor Dries werd verse kruidenthee gemaakt. Dichter bij mijn leefwereld kon niet! Mark neemt gewoonlijk de trein om 8 u naar zijn werk in Gent, maar omdat we zo gezellig aan het kletsen waren over wandeltochten en wederzijdse interesses, werd het een trein later.
Dat onze etappe naar de hoofdstad veel over asfalt zou zijn, wisten we wel. Hier en daar slingerde een bospad of veldweg nog langs de spoorweg of het groen in. Dries begon in zijn sandalen een blijn te lopen. We hadden ook gehoopt een winkeltje te vinden voor de inkopen, maar we vonden niks. We hebben er zelfs een omtour naar het centrum van Beersel voor moeten maken, waar ook tijd was voor de 'fruitstop'.
In de zuidelijke voorsteden van Brussel heeft Walter de kaart van Brussel erbij genomen en hebben we niet meer alles volgens de officiële route gedaan. In het Wolvendaalpark, tussen de prachtige villa's waaronder die van Henri Van de Velde (we hadden het vorig jaar met de Open Monumentendag bezocht), vonden we onder de grote bomen op het gazon het ideale plekje om de boterhammen op te eten en een dutje te doen.
Aan de Hallepoort was het tijd om een pint te drinken in het café waar Hamers nog boven gewoond heeft. Zo'n info wist Dries! In zat in mijn eigen hoofdstad en de ober verstond geen woord Nederlands en sprak het nog minder. Dries had omwille van de zere voeten besloten mee te stappen tot aan het Noordstation, wat ook veel makkelijker was voor de verbinding met thuis.
Het afscheid was wat kort omdat wij nog verder moesten tot in Laken bij de Zusters van Vorselaar. Eigenlijk is de pelgrimsopvang er bij de pastoor, maar die was niet thuis en had Walter doorverwezen naar de Zuster achter zijn hoek. De afstand viel ons lelijk tegen. De Zusters wonen vlakbij de Heizel, voorbij een stuk van Laken waar Borgerhout niks tegen is.
Ze ontvingen ons met open armen. Er werd ons buiten op het terras onder de parasol een maaltijd geserveerd waar Bea jaloers op zou zijn: lekkere groentensoep met veel tomaten, een steak met boontjes (!) en puree en een ijsje met koekje als nagerecht. Tijdens het eten kwam zuster Berthilde, de overste aan. Ze kwam er met haar avondeten en een drankje bijzitten: dat had ik nog nergens beleefd. Na het TV-nieuws schaarde de hele gemeenschap van 8 zusters zich mee rond de tafel en werd er honderduit gevraagd aan elkaar en verteld over leven, werk en de pelgrimstocht. Fantastisch dat zoiets kan! Zo'n open en ontspannen sfeer waar wij van mochten meegenieten. Voor de gelegenheid was het zaterdagse 'café'moment voor de zusters naar voor geschoven en mocht ieder zijn lievelingsbiertje keizen. Ik ben hen enorm dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken.