Lijn 141

De schoenen waren 's morgens niet droog, omdat het hele huis onverwarmd was en de buitentemperatuur eerder winters was! Na een goed ontbijt, begonnen we aan de laatste lange etappe van bijna 36 km. Het duurde niet lang of de regen viel weer met bakken uit de hemel. Boven aan de 'mont de justice', net voorbij het gallo-romeinse museum van Waudrez, moesten we al voor de eerste keer schuilen. De route liep langs veldwegen waar Walter tot aan zijn enkels in het slijk is gezakt en het sowieso erg moeilijk lopen was door de zompige grond. Mijn voeten waren doorweekt van het binnengelopen water.
Ik was de wanhoop nabij: de beschrijving met de plannetjes (die niet naast elkaar stonden en dus amper te volgen) zaten in een plastic hoesje dat maar net paste, ik sukkelde met mijn paraplu (die verder wel excellent dienst deed) en vocht constant om alles in goede banen te leiden. Toen ik het echt niet meer zag zitten, hebben we weer naar een verkorte versie gezocht, en die hebben we perfect gevonden. Een rechte straat door gutsende regen, onder de autostrade en de spoorweg door, via een industriezone tot aan de kanalen bij Seneffe en voor we het goed en wel beseften zaten we weer op de route.
De zon kwam zelfs piepen en aan een sluisje vroegen we 2 plastic stoelen bij mensen om te picnicken aan de waterkant. Eindelijk kregen we beter weer. Net na Seneffe was het nog ongeveer 14 km lopen. Toen we even stonden te zoeken aan een brug, zagen we een wegwijzer voor fietsers en wandelaars naar Nivelles, die slechts 10 km aangaf. Het was een oude spoowegbedding door de natuur en het pittoreske centrum van Arquennes tot in onze eindbestemming. Dit was een welkome oplossing om een moordend lange afstand aangenaam te verkorten.
Ons onderkomen was bij mensen thuis, aan de rand van de stad. Mevrouw had vorig jaar haar man verloren en was blij met ons bezoek. Haar dochter die bij Unicef in Brussel werkt was op bezoek, alsoook haar familie uit Straatsburg. Allemaal erg innemende mensen met veel reiservaring en een brede wereld. Het was fijn aan een tafel te zitten waar vegetarische ovenschotels geserveerd werden, kaas en ijs met rode bessen als toetje, bij een warme babbel.
Het hele huis stond vol herinneringen aan Afrika, ook onze slaapkamer op zolder.