Het begin van de route om de stad te verlaten konden we perfect volgen op het plan dat de OT ons gegeven had, tot we sportterreinen, een commerciëel centrum en allerlei straten van schrijvers moesten vinden. Gelukkig troffen we een man die zijn hond uitliet en die zo vriendelijk was ons naar de sportvelden te brengen en de verdere weg te wijzen. Vanaf dan was het een makkie. De volgende straten waren met lintbebouwing van het ene dorp naar het andere, wat de nabijheid van Belgenland verraadde.
Zonder het te merken, staken we de grens over, tussen de velden op een kleine betonweg. Het begon opnieuw te regenen. Het beeld van het zuiden van België werd er niet vrolijker door. Even later had ik op de kaart weer gezien dat we makkelijk door de velden een verkorting konden maken. Als ommetjes alleen dienen om meer over de weg te gaan, dan hoeft het niet voor mij en zeker niet met dat wisselvallige weer.
Voor de picnick zijn we zelfs op het terras bij mensen die niet thuis waren onder de grote para'sol' gaan zitten op de tuinstoelen. Bushaltes hadden we nergens gezien.... Op het einde van de tocht hebben we nog even getwijfeld of we rechtdoor zouden gaan over de RN, of de echte route zouden blijven volgen. We zijn moedig tot het einde in Waudrez gegaan, zelfs door de overstroomde straat tussen de velden.
Daar hadden we een B&B, die vrij ver weg bleek te liggen van de dropskern. Dat viel wat tegen. We kregen wel een heel huis voor ons alleen, met salon, eetkamer en zwembad! Om 's avonds in Binche iets te gaan eten heeft de eingenaar ons 2 oude fietsen ter beschikking gesteld met een verroeste ketting als slot. De Italiaanse keuken heeft er onze honger gestild.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten