Moules-frites

Na het emotionele afscheid van onze gastvrouw trokken we naar het marktplein van Nijvel om er Dries, een collega, te gaan zoeken die op de valreep nog 2 etappes kwam meestappen. Na één keer rond de volledig herbouwde romaanse collégiale te zijn gedraaid vonden we elkaar en besloten eerst op een zonovergoten terras bij een koffie te kijken hoe we de dag gingen aanpakken. In de superette konden we fruit en beleg kopen, voor het brood hadden we de dag voordien al een bakker gezien die op de route lag.
Dat alles maakte dat we pas na 10.30 u eraan begonnen! Eens de stad uit, liep de weg tussen het groen, langs een poepsjiek golfterrein, een herenhoeve waar een bedrijfsfeestje met VIP-tentjes aan de gang was en een ruiteroptocht van kinderen. De auto's die op het smalle baantje ons de berm in duwden waren nooit 2pk'tjes. Alles ging vrij makkelijk tot ergens in de buurt van de '8 dreven': daar moeten we een fout gemaakt hebben zodat we even later langs het kanaal Brussel-Charleroi belandden. Omdat we zo ook in Halle konden geraken en het voor mij meer genieten was van het gezelschap als ik geen beschrijvingen hoefde te lezen, liepen we 'autovrij' langs het water verder noordwaarts.
Aan de eerste sluis stond een bank ons op te wachten om in de zon onze picnick op te eten. De staalindustrie van de Forges de Clabbeque wat verderop, is een enorme site waar nog veel oude fabrieksgebouwen wat roestig staan te verkommeren aan de ene kant van het kanaal en aan onze wandelkant stond de nieuwe, moderne site. Onze weg was iets langer dan de echte route, die een stuk afsneed door het binnenland en pas hoger, vlak voor Halle, aan het kanaal kwam. Tegen half vijf zaten we aan ons bier, recht tegenover de bib, waar ik een kwartier later voor de laatste keer mijn blog heb aangevuld. Om 6 u ging die dicht en dan was het tijd om onze slaapplaats op te zoeken.
Net buiten het centrum wonen Agnes en Mark, artistieke mensen die theaterproducties hebben gemaakt en bereid waren ons 3 te slapen te leggen. Walter had voor ons al gereserveerd en eigenlijk hebben ze maar 1 dubbele kamer. Ze vonden het geen probleem dat Dries op de zetel in het salon zijn bedje zou maken.
Aan het stadhuis hebben we een echte Belgische pot mosselen met frieten gegeten. Thuis wordt steeds meer voelbaar.