Kookpotten

Voor de zoveelste keer moest ik weer met een ander boekje beginnen. De etappe volgde al vlug weer het kanaal van Saint-Quentin dat ik begon te volgen van aan de prachtige art deco brug die ik de dag voordien bezocht had. Niet voor lang, want de noord-west richting voerde me daarna door de velden van de 'vallée brulée', een glooiend landschap met veel landbouw, zonder storend lawaai. Ik had me het noorden van Frankrijk echt niet zo mooi voorgesteld. Het is heerlijk wandelen. Tegen het einde van de wandeling was ik even in de war. Nadat ik de fabriek met bijhorende winkel van 'Le Crueset' gepasseerd was, kopte er iets niet in de beschrijving: ik zat aan de verkeerde kant van de spoorweg. Ik denk dat er een stukje uit de kaart ontbrak, want nadien liep alles weer zoals het in de gids en op de stafkaart stond.
De etappe eindigde in Bohain, waar ik een kamer besteld had in het enige hotel van de meest troosteloze stad die je je kan voorstellen. Het lag net over de spoorweg en het drukke station waar Walter om 16.00 u zou aankomen. Er hing een briefje aan de deur van het pension waarop stond dat ze tot die tijd gesloten waren. Ik moest dus naar het centrum voor een pint en kon er meteen prospecteren voor een bakker voor de picnick 's anderendaags. Daarna ben ik Walter ongewassen en ongeschoren voor de laatste keer gaan afhalen. Vanaf hier doen we de resterende etappes samen tot in Antwerpen.
Voor 27 € sliepen we in een kleine kamer met de douche op het gelijkvloers en de wc in de gang. We hebben bijgepraat op een terras aan het einde van de stad en voor het avondeten was er geen keuze: er was slechts 1 restaurant open!